Τετάρτη 23 Μαΐου 2012




Ένα ακόμη άρθρο με σκοπό να συνετίσει και να ευαισθητοποιήσει.

Ο μύθος για τους «λαθραίους εγκληματίες»

Ο διαχωρισμός σε «παλιούς-καλούς» μετανάστες και σε «νέους-λαθραίους» είναι ένα από τα ψέματα που τολμάνε να μας καλλιεργούν από πολύ μικρή ηλικία. Άρχικα όλοι οι μετανάστες που έρχονται στην Ελλάδα θεωρούνται παράνομοι (εκτός αν είναι κάτοικοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης).Γι’ αυτό ευθύνεται η κυβέρνηση Μητσοτάκη που με το νόμο 1975/91 μετέτρεψε τη συντριπτική πλειοψηφία των μεταναστών σε «λαθραίους». Σύμφωνα με εκείνο το νόμο θεωρήθηκε αδίκημα η εργασία μετανάστη χωρίς σχετική άδεια, απαγορεύτηκε σε αυτούς που ζούσαν νόμιμα στην Ελλάδα να φέρουν τα παιδιά τους αν αυτά ήταν πάνω από 21 ετών, μπήκαν περιορισμοί στον χρόνο παραμονής και στον τρόπο διαμονής τόσο για τους εργαζόμενους όσο και για τους φοιτητές.
Θεσπίστηκε επίσης η διαδικασία της απέλασης και φτιάχτηκαν τα «ειδικά σώματα συνόρων» για να κυνηγάνε «λαθρομετανάστες».. Όλες οι νομοθεσίες που φτιάχτηκαν από τότε, παρά το γεγονός ότι έκαναν λόγο για νομιμοποίηση, στη πράξη έδιναν μερική νομιμοποίηση κάτω από την πίεση των σκληρών «όρων» και «προϋποθέσεων» - κρατώντας έτσι σε συνεχή ανασφάλεια και ομηρία τους «νομιμοποιημένους» και αφήνοντας ένα μεγάλο κομμάτι μεταναστών και προσφύγων στο έλεος «της παρανομίας».

Παράνομοι

Έτσι σήμερα, ακόμα και όσοι προέρχονται από εμπόλεμες περιοχές, παρόλο που έρχονται σαν πρόσφυγες, στην πράξη θεωρούνται και αυτοί παράνομοι αφού η Ελλάδα είναι η τελευταία χώρα στην Ευρώπη σε αριθμό χορήγησης πολιτικού ασύλου. Τα στοιχεία είναι εντυπωσιακά: Από τις περίπου 40.000 αιτήσεις ασύλου που υποβλήθηκαν τη περίοδο 2003-2006, εκδόθηκαν 30.265 αποφάσεις, από τις οποίες θετικές, υπέρ της χορήγησης ασύλου, ήταν μόνον οι 410, δηλαδή ποσοστό μόλις 1,3% όσων υπέβαλαν αίτηση ασύλου! Αναφέρεται ακόμη ότι αυτή τη στιγμή εκκρεμούν 50.000 αιτήσεις για χορήγηση πολιτικού ασύλου, πολλές από τις οποίες έχουν κατατεθεί μέχρι και πριν από δέκα χρόνια.
Το επιχείρημα ότι τα μέτρα της κυβέρνησης αφορούν «μόνο» τους «παράνομους» μετανάστες είναι πέρα για πέρα υποκριτικό. Τα ίδια ακριβώς πράγματα έλεγαν οι ίδιοι προπαγανδιστές τη δεκαετία του ΄90 για τους μετανάστες από την Αλβανία ή τις χώρες των Βαλκανίων που σήμερα δήθεν τους διαχωρίζουν από τους υπόλοιπους μετανάστες. Οι μαζικές απελάσεις αλβανών μεταναστών ήταν τότε «για προστασία από την παρανομία, την εγκληματικότητα, την ανεργία της «λαθρο-μετανάστευσης». Ήταν η περίοδος που η αστυνομία και τα ΜΑΤ έκαναν μαζικά πογκρόμ (διωγμούς μεταναστών χρησιμοποιώντας βία) τα ξημερώματα, την ώρα που οι αλβανοί μετανάστες πήγαιναν στην δουλειά τους και τους συγκέντρωνε σε γήπεδα προκειμένου να τους απελάσει.
Οι περισσότεροι ξαναγύρισαν. Με τη συμπαράσταση των συνδικάτων, της νεολαίας και του αντιρατσιστικού κινήματος κατάφεραν να ενταχθούν στην κοινωνία παρά τα εμπόδια που αντιμετώπισαν. Κατάφεραν να μπορούν να θεραπεύονται στα νοσοκομεία (παρ’ όλες τις εγκυκλίους που ανάγκαζαν τους γιατρούς να καταδίδουν στην αστυνομία τους «παράνομους» ασθενείς) να μπορούν να γράφουν τα παιδιά τους στα σχολεία καθώς και να ζουν σε γειτονιές και χωριά μαζί με τους ντόπιους.
Κόντρα στη ρατσιστική υστερία της δεκαετίας του ‘90 αποκαλύφθηκε ότι το ποσοστό της συμμετοχής των μεταναστών στην εγκληματικότητα είναι πολύ μικρότερο από το ποσοστό που αντιπροσωπεύουν ως κομμάτι του πληθυσμού.
Έτσι αποδείχτηκε ότι όσοι κράτησαν ψηλά τη σημαία του αντιρατσισμού όλη την προηγούμενη δεκαετία και απέναντι στους μετανάστες από την Αλβανία, αλλά και όλη τη δεκαετία του 2000 κόντρα στην ισλαμοφοβία κατά των μουσουλμάνων είχαν απόλυτο δίκιο.

Ο μύθος του «δεν χωράνε άλλοι»

Ένα άλλο μεγάλο ψέμα που προβάλλουν ασύστολα είναι ότι χρειάζεται να μπει όριο στον αριθμό των μεταναστών που υπάρχουν στην Ελλάδα, γιατί μία μικρή χώρα δεν μπορεί να χωρέσει τόσα εκατομμύρια μεταναστών που έρχονται από την Μ. Ανατολή μέχρι την Αφρική και τα Βαλκάνια. Ή ακόμα χειρότερα ακούμε το επιχείρημα ότι μία πολυκατοικία των 20 ατόμων δεν μπορεί να χωρέσει 500.
Αυτές οι απόψεις υπονοούν ότι μία ανίσχυρη οικονομία σαν αυτή της Ελλάδας δεν μπορεί να θρέψει τόσους πολλούς ανθρώπους. Στην πραγματικότητα όμως ξεχνούν ότι η μετανάστευση είναι στην ουσία μεταφορά εργατικών χεριών από μία χώρα σε μία άλλη και κατά συνέπεια ισοδυναμεί με μεταφορά πλούτου.
Καταρχήν πρόσφατες μελέτες του ΙΜΕΠΟ (Ινστιτούτο Μεταναστευτικής Πολιτικής) εκτιμούν ότι νόμιμοι και παράνομοι μετανάστες ξεπερνούν το ένα εκατομμύριο και αποτελούν το 12% του εργατικού δυναμικού της χώρας. Οι περισσότεροι μετανάστες ανήκουν στην ηλικιακή ομάδα των 25 με 34 ετών (22%) ενώ αυξημένο είναι και το ποσοστό ατόμων ηλικίας 35-44 ετών (18,7%). Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΕΟΠ για το έτος 2004-5, το ποσοστό των μισθωτών εργαζομένων μεταναστών ανέρχεται στο 93,7% ενώ από την άλλη μεριά το ποσοστό των αυτοαπασχολούμενων μεταναστών είναι πολύ χαμηλό και αποτελεί το 5%, με το 4% να μην απασχολεί κανέναν υπάλληλο.
Τα κράτη των χωρών προέλευσής τους και οι οικογένειές τους δαπάνησαν ένα κομμάτι από τον πλούτο τους μέχρι να φτάσουν σε ηλικία να είναι οικονομικά ενεργοί, δηλαδή να μπορούν να εργαστούν. Σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία «τα μεγαλύτερα ποσοστά για το εκπαιδευτικό επίπεδο των μεταναστών συγκεντρώνονται, με μικρή διαφορά μεταξύ τους, στα άτομα που έχουν τελειώσει το Λύκειο (28% απόφοιτοι Λυκείου και 4% απόφοιτοι ΤΕΛ, ΤΕΣ και Πολυκλαδικού Λυκείου) και στα άτομα που είναι απόφοιτοι Γυμνασίου (27%). Ένα ποσοστό 16% έχει τελειώσει το Δημοτικό, ενώ περίπου 16% των μεταναστών και των μεταναστριών έχει Ανώτερη και Ανώτατη Εκπαίδευση. Δεν γνωρίζουμε αλλά υποθέτουμε ότι ένα μικρό ποσοστό των μεταναστών και μεταναστριών έχουν αναγνωρίσει τους τίτλους σπουδών τους και ότι οι σπουδές τους ή οι δεξιότητες τους δεν σχετίζονται με την τωρινή τους απασχόληση. Τέλος ένα ποσοστό της τάξης του 8% δεν έχει πάει σχολείο».

Πλούτος

Όμως ο πλούτος που παράγουν με την εργασία τους δεν γυρνά στη χώρα προέλευσής τους αλλά τον καρπώνεται η χώρα υποδοχής τους. Όχι μόνο οι εργοδότες της χώρας υποδοχής, αλλά και το κράτος που κερδίζει από τη φορολογία εισοδήματος ή κατανάλωσης, αλλά ακόμα και τα ασφαλιστικά ταμεία. «Τα στοιχεία των ασφαλισμένων για την υπηκοότητα δείχνουν ότι ενώ η μέση απασχόληση και το μέσο ημερομίσθιο είναι μεγαλύτερα για τους Έλληνες, η μέση εισφορά είναι μεγαλύτερη για τους αλλοδαπούς, ποσοστό μεγαλύτερο (54,9%) και από το σύνολο».
Το αν η χώρα υποδοχής είναι σε θέση να τους δώσει δουλειά ή όχι είναι ζήτημα οικονομικής κρίσης που ούτως ή άλλως χτυπά και τη ντόπια εργατική τάξη καθώς και ευθύνη της κυβερνήσεως να παίρνει τα κατάλληλα μέτρα υποδοχής μεταναστών. Αν η κυβέρνηση έκανε την επιλογή να χτίσει νέες εργατικές κατοικίες για τους μετανάστες και τους πρόσφυγες (όπως γινόταν τη δεκαετία του 20) αυτό θα σήμαινε ανάπτυξη της οικοδομής που ήδη βρίσκεται σε κρίση, μείωση της ανεργίας των οικοδόμων, και ανάπτυξη μίας σειράς επιχειρήσεων που σχετίζονται με την οικοδομή. Αν η πολιτική της κυβέρνησης ήταν η εκμάθηση της γλώσσας για όλους τους μετανάστες και τους πρόσφυγες αυτό θα σήμαινε τον άμεσο διορισμό των χιλιάδων άνεργων ή ωρομίσθιων εκπαιδευτικών. Ή αντίστοιχα ο διορισμός χιλιάδων άνεργων γιατρών στα νοσοκομεία και στον πρωτοβάθμιο τομέα υγείας για να ανταποκριθούν στις ανάγκες αύξησης του πληθυσμού.
Άρα η εξαθλίωση και η περιθωριοποίηση των μεταναστών, που είναι αποτέλεσμα μίας πολιτικής που τους κρατά στην παρανομία, χτυπά εξίσου τους ντόπιους και τους μετανάστες. Ούτως ή άλλως οι 1.000.000 άνεργοι δεν οφείλονται στη μετανάστευση αλλά στο κλείσιμο των εργοστασίων και στην αύξηση των απολύσεων.

Ο μύθος του «μας παίρνουν τις δουλειές»

Η σημερινή οικονομική κρίση έχει οδηγήσει τα ποσοστά ανεργίας στα ύψη. Πρόσφατη έρευνα του ΙΝΕ ΓΣΕΕ(Ινστιτούτο Εργασίας – Γενική Συνομοσπονδία Εργατών Ελλάδας ) που παρουσιάστηκε τον Σεπτέμβρη του 2011 αναφέρει ότι “η αγοραστική δύναμη των μισθών επέστρεψε στα επίπεδα του 2001, ενώ η πραγματική ανεργία πλησιάζει στα εφιαλτικά επίπεδα της δεκαετίας του 1960 (22% – 23%), όταν κορυφώθηκε το μεταναστευτικό ρεύμα των Ελλήνων προς το εξωτερικό”. Επιπλέον το “ΑΕΠ μειώθηκε κατά 10,2% την τριετία 2009 – 2011 (και 11,8% από το πρώτο εξάμηνο του 2008 όταν εμφανίσθηκε η ύφεση της οικονομίας)”.
Μέσα σε αυτό το διάστημα ο αριθμός των μεταναστών έχει μειωθεί καθώς η ανεργία δεν κάνει διακρίσεις ανάμεσα σε ντόπιους και έλληνες. Στοιχεία της ΕΛΑΣ και του Διεθνή Οργανισμού Μετανάστευσης, κάνουν λόγο για αύξηση του αριθμού των μεταναστών που αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την Ελλάδα. Μόνο οι μετανάστες χωρίς χαρτιά που έχουν κάνει αίτηση για επαναπατρισμό αγγίζουν τις 5.000. Αυτό όμως δεν σήμανε ότι σταμάτησε να αυξάνεται ο δείκτης ανεργίας.
Επιπλέον τα ποσοστά ανεργίας είναι υψηλότερα σε περιοχές της Ελλάδας που η παρουσία των μεταναστών είναι σχετικά μικρότερη. Σύμφωνα με στοιχεία του ΟΑΕΔ το Δ' Τρίμηνο του 2011 “Σε επίπεδο περιφερειών της χώρας, το μεγαλύτερο ποσοστό ανεργίας παρατηρείται στη Δυτική Μακεδονία (25%), στη Στερεά Ελλάδα (23,8%), στην Κεντρική Μακεδονία (22,8%) και στην Αττική (21,7%)”.
Η αύξηση της ανεργίας σε μία χώρα δεν συνδέεται με την αύξηση του εργατικού δυναμικού. Στην πραγματικότητα όσον αφορά τους μετανάστες συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Η μαζική εισροή εργατικού δυναμικού στην Ελλάδα της περασμένης εικοσαετίας βοήθησε την οικονομική ανάπτυξη της χώρας. Η μετανάστευση δημιούργησε θέσεις εργασίας και διατήρησε προϋπάρχουσες θέσεις εργασίας ντόπιων εργατών. Σε αυτό συμφωνούν όλες οι μελέτες που έχουν γίνει από Πανεπιστήμια και Ινστιτούτα.
Επιπλέον οι μετανάστες είναι κυρίως νέοι σε ηλικία και δεν επιβαρύνουν ιδιαίτερα το σύστημα υγείας. Αντίθετα βοηθούν στην αντιμετώπιση των ελλειμμάτων των ασφαλιστικών ταμείων. Όλες οι καπιταλιστικά αναπτυγμένες χώρες, ΗΠΑ, Καναδάς, Γερμανία, κέρδισαν από την αύξηση των μεταναστών.
Τώρα λόγω της κρίσης οι καπιταλιστές προσπαθούν να ρίξουν τα βάρη της κρίσης στην εργατική τάξη. Σύμφωνα με τη δική τους λογική, ένα εκατομμύριο άνεργοι περισσεύουν γιατί δεν μπορούν να απορροφηθούν από την αγορά εργασίας. Μήπως θα αρχίσουν να συζητούν και τη μεταφορά του ενός εκατομμυρίου ανέργων σε στρατόπεδα συγκέντρωσης;


Ο μύθος ότι «η αύξηση των μεταναστών στρώνει το δρόμο στους φασίστες»

Αυτό υποστήριξε πολύ συγκεκριμένα ο Καμίνης σε συνέντευξη που έδωσε στο Σκάι την περασμένη εβδομάδα. “Όποιος έχει πάει στις γειτονιές της Αθήνας που δοκιμάζονται, το ξέρει πόσο πολύ ενισχύονται από αυτήν την κατάσταση ανομίας οι αντικοινοβουλευτικές δυνάμεις μέσα στη πρωτεύουσα και μέσα στη χώρα. Μιλάω για την ακροδεξιά. Θα πρέπει να το καταλάβουμε αυτό το πράγμα. Ότι η εικόνα της ανομίας που υπάρχει και το μεταναστευτικό της παράνομης μετανάστευσης, την έχει ενισχύει τρομακτικά. Είναι σοβαρό ζήτημα δημοκρατικού πολιτεύματος”.
Η αλήθεια είναι ότι συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Όσο οι κυβερνήσεις παίζουν το χαρτί του ρατσισμού, τόσο στρώνουν το δρόμο για το δυνάμωμα των φασιστών. Τα πογκρόμ τη δεκαετία του ’90 κατά των Αλβανών μεταναστών είχαν σαν αποτέλεσμα να αποθρασυνθεί η Χρυσή Αυγή που προχώρησε σε επιθέσεις κατά των μεταναστών και οργανώσεων της Αριστεράς, όπως ήταν η επίθεση σε μέλη της ΟΣΕ το΄’96 ή η δολοφονική επίθεση το 1999, κατά του μέλους του ΝΑΡ, Κουσουρή. Το φαινόμενο του Παντελή Καζάκου που το βράδυ της 27ης Οκτώβρη του 1999 εξαπέλυσε μαζικές δολοφονικές επιθέσεις κατά μεταναστών που κυκλοφορούσαν στην περιοχή γύρω από την Ομόνοια, σκοτώνοντας και τραυματίζοντας δεκάδες ανθρώπους μόνο και μόνο επειδή ήταν σκουρόχρωμοι, ήταν ένα ακόμα αποτέλεσμα εκείνης της ρατσιστικής πολιτικής.
Όταν η επίσημη κυβέρνηση αναδεικνύει ως νούμερο ένα πρόβλημα της κοινωνίας τους μετανάστες, παίζοντας το χαρτί του ρατσισμού, τότε είναι σα να νομιμοποιεί τις συμμορίες των νεοναζί, τους δίνει το πολιτικό άλλοθι να εφαρμόσουν στην πράξη αυτή τη ρατσιστικής πολιτική, δολοφονώντας και τρομοκρατώντας στις γειτονιές. Πόσο μάλλον όταν η ίδια η αστυνομία συνεργάζεται μαζί τους “για να εφαρμόσει το νόμο”.



Ο μύθος των «καλών» στρατοπέδων συγκέντρωσης

Όπως δήλωσε πρόσφατα ο πρόεδρος της Πακιστανικής Κοινότητας σε συνέντευξή του στο TVXS: «Λέμε όχι στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Λένε πως σε αυτά θα παρέχονται κρεβάτια και γιατροί κ.α. Ρωτάμε το λόγο που αυτές οι παροχές πρέπει να δίνονται μέσα σε μία φυλακή. Αν τελικά μπορούν να δοθούν αυτές οι παροχές γιατί δεν δίνονται έξω από τα στρατόπεδα».
Είναι πρόκληση τη στιγμή που η κυβέρνηση ετοιμάζεται να κλείσει μια σειρά νοσοκομεία όπως το Σωτηρία, το Νοσοκομείων Πατησίων και ο Δήμαρχος Καμίνης κρατά κλειστό το λεγόμενο “Ξενοδοχείο Φτωχών”, στην Πατησίων, να πουλούν ανθρωπισμό ότι με τα στρατόπεδα συγκέντρωσης δήθεν θα μπουν σε προτεραιότητα τα ανθρώπινα δικαιώματα των μεταναστών και των προσφύγων. Αν ήταν έτσι, θα φρόντιζαν να ανοίξουν τα κλειστά ξενοδοχεία για να βάλουν τέρμα στην εξαθλίωση τόσο των φτωχών και ανέργων ντόπιων όσο και μεταναστών.
Τα υποτιθέμενα “κέντρα φιλοξενίας” μεταναστών που ήδη λειτουργούν αποδεικνύουν ότι πρόκειται για σύγχρονα κολαστήρια. Αναφορά της Ομάδας Θεσσαλονίκης της Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου σχετικά με τις συνθήκες κράτησης μεταναστών χωρίς νομιμοποιητικά έγγραφα στον χώρο κράτησης Φυλακίου Κυπρίνου στον βόρειο Έβρο, είναι αποκαλυπτική. Όπως αναφέρει η έκθεση, η δυναμικότητα του κέντρου είναι 180 άτομα αλλά υπάρχουν περίοδοι ιδίως το καλοκαίρι που φτάνουν τα 600. “Τα αποτελέσματα του συνωστισμού τόσων κρατουμένων σε τόσο μικρούς χώρους γίνονται ευκόλως κατανοητά. Η έντονη δυσοσμία του χώρου γίνεται αμέσως αντιληπτή μόλις μπαίνουμε στο διάδρομο με τα κελιά των ανδρών”. “Υπάρχουν δύο τουαλέτες σε κάθε κελί για 80 άτομα. Οι κρατούμενοι καταγγέλλουν ότι είναι απαράδεκτα βρώμικες. Το δάπεδο, τα κάγκελα των κελιών και οτιδήποτε άλλο μπορούμε να δούμε είναι καλυμμένα με γλίτσα και βρωμιά. Πολλοί κρατούμενοι διαμαρτύρονται ότι δεν έχουν τα στοιχειώδη είδη υγιεινής (σαπούνια, σαμπουάν, σερβιέτες, οδοντόκρεμες, ξυραφάκια μιας χρήσης) και ότι αναγκάζονται όλοι να πίνουν νερό από την ίδια βρύση με τις χούφτες. Τα κλινοσκεπάσματα και τα στρώματα, είναι απ’ ότι λένε και μπορούμε να διαπιστώσουμε και μόνοι μας, σε άθλια κατάσταση. Οι κρατούμενοι μόλις μας είδαν άρχισαν να διαμαρτύρονται έντονα για το γεγονός ότι δεν έχουν νερό. Καμία μέριμνα, ωστόσο, δεν είχε ληφθεί μέχρι εκείνη τη στιγμή, ώστε να αποστείλει ο στρατός υδροφόρα ή να αγοραστούν μπουκάλια με νερό”.
Αντίστοιχες συνθήκες και στο κέντρο κράτησης στην Παγανή Λέσβου, για τις οποίες ο πρώην υφυπουργός Βούγιας αναγκάστηκε να ζητήσει συγνώμη και να ανακοινώσει το κλείσιμό του. “Ο αριθμός των ανθρώπων που κρατούνται στο κέντρο υπερβαίνει συχνά τους 800, ενώ έχει φθάσει ακόμα και τα 1.200 άτομα, σε ένα χώρο ακατάλληλο για τη φιλοξενία ανθρώπων, που σύμφωνα με τις τοπικές αρχές θα μπορούσε να στεγάσει έως 300 ανθρώπους”, ανέφερε παλιότερη έκθεση των Γιατρών Χωρίς Σύνορα. “Πολλοί από τους κρατούμενους είναι ασυνόδευτοι ανήλικοι, γυναίκες με παιδιά ηλικίας κάτω των πέντε ετών, έγκυες γυναίκες και μετανάστες με ιατρικά προβλήματα. «Φτάνοντας χθες, 21η Οκτωβρίου, στην Παγανή, βρήκα στο κελί των περίπου 200 τετραγωνικών μέτρων όπου φιλοξενούνται οι γυναίκες και τα παιδιά, 211 άτομα – περίπου 140 γυναίκες και 70 παιδιά, πολλά εκ των οποίων κάτω των 5 ετών ή και του 1 έτους. Οι συνθήκες στο κελί είναι άθλιες, καθώς οι δύο τουαλέτες και τα δύο ντους δε λειτουργούν, ενώ το 1/10 του δαπέδου είναι πλημμυρισμένο από νερά. Οι περισσότεροι κοιμούνται στο πάτωμα πάνω σε βρώμικα στρώματα, τα οποία καλύπτουν όλη την επιφάνεια του κελιού», είχε δηλώσει η Μίκυ βαν Χέρβεν, επικεφαλής της αποστολής των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στην Ελλάδα.
Κατά τα άλλα ο Χρυσοχοΐδης μιλά για “υγειονομικές βόμβες” στο κέντρο της Αθήνας.

Για πόσο ακόμα θα επιτρέπουμε στα κανάλια να διαστρεβλώνουν την αλήθεια και να προβάλλουν ασύστολα ρατσιστική προπαγάνδα; Για πόσο ακόμα θα αγνοούμε οποιαδήποτε μορφή βίας σε μετανάστες; Είναι τόσο δύσκολο να καταλάβουμε ότι στον κόσμο αυτό γεννηθήκαμε όλοι με τον ίδιο τρόπο και θα πεθάνουμε εξίσου το ίδιο; Είναι απαραίτητο να κρίνουμε τους ανθρώπους απ ‘ το χρώμα τους και από την καταγωγή τους; Είναι δυνατόν να εμπιστευόμαστε το μέλλον μας και τις ψήφους  μας  σε ένα νεοναζιστικό κόμμα; Τι νομίζετε ότι θα μας προσφέρει; Λύτρωση, δημοκρατία και οικονομική ανεξαρτησία; Είναι γεγονός ότι ζούμε στον 21ο αιώνα και είναι ντροπή για το ανθρώπινο είδος να συντηρούνται ακόμη ρατσιστικές αντιλήψεις και προκαταλήψεις. Για ένα κόσμο χωρίς σύνορα. Για ένα κόσμο γεμάτο αγάπη και ζεστασιά, για ένα κόσμο όπου δεν θα υπάρχουν ξένοι και μετανάστες αλλά πολίτες του κόσμου, ένα είναι το σύνθημα που χτυπάει στις καρδιές όλων, από τον πρώτο Έλληνα μέχρι και τον τελευταίο μετανάστη. NO PASARAN!


Άντληση ιδεών από: Κίνηση Ενωμένη Ενάντια στο Ρατσισμό και τη Φασιστική Απειλή ( ΚΕΕΡΦΑ )

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου